مدرسه و تعالیم مدرسه ای باید منجر به تربیت شهروندانی متعادل، سالم و توانمند شود. سلامت روان ملی (اجتماعی) در گرو شجاعت فکری، احساس مسئولیت و متعاقب آن پیشرفت در علوم و هنر و بالاخره کیفیت زندگی روزانه است. ارتقا بخشیدن به کیفیت زندگی روزانه مستلزم آموزش مهارت زندگی و پیوند دادن زندگی با آموزش های مدرسه ای و استفاده از هوش چندگانه در فرآیند یادگیری می باشد. هم چنین برای ارزشیابی و اطمینان از دستیابی به اهداف فوق ما نیازمند روش هایی از سنجش و ارزشیابی هستیم که به هر دانش آموز به دیده ی حرمت نگاه کند، موهبت های طبیعی و انسانی او را بیشتر از آزمون های سنتی نشان دهد، بازخورد مثبت و تکالیفی رشد دهنده به او ارائه کند و باور داشته باشد که هر دانش آموز قابلیت رشد و پیشرفت مداوم را دارد. باید عمیقاً باور داشته باشیم که هر دانش آموز قابلیت رشد و یادگیری را دارد به شرط آن که :
- ابزار سنتی ارزشیابی را که بدون توجه به تفاوت های فردی، به دنبال یافتن نقطه ضعف هاست، رها کنیم.
- بستر مناسب برای حذف فرهنگ بیست گرایی فراهم نماییم و به استقبال تغییر ارزشیابی از کمی به کیفی و توصیفی برویم.
برخی از فواید ارزشیابی:
- کاهش اضطراب و تنش ناشی از شرکت در امتحانات مکرر و پایانی
- کاهش رقابت های نامناسب برای کسب نمرات بالاتر
- کاهش حساسیت والدین، فراگیران و آموزگاران به نمره
- کاهش فشار والدین بر فرزندان برای کسب نمرات ممتاز
- فراهم نمودن زمینه ی مناسب برای حذف حاکمیت مطلق امتحانات پایانی در تعیین سرنوشت تحصیلی فراگیر
- ایجاد فرصت اصلاح برای فراگیران و آموزگاران جهت رفع کاستی های فرآیند یادگیری
- ارائه ی بازخوردهای پیوسته از جریان یادگیری به فراگیران به صورت توصیه های مکتوب و شفاهی
- بهبود فرآیند یاددهی- یادگیری و ...